امضای دیجیتال همانند اثر انگشت و در قالب یک پیام رمزگذاری شده می باشد که از استاندارد پذیرفته شده ای به نام PKI ( زیرساخت کلید عمومی PKI ) استفاده می نماید و بالاترین سطح امنیت و پذیرش جهانی را دارا می باشد. و با یک تکنولوژی خاص از امضای الکترونیکی تمیز داده می شود.
در حالی که امضای الکترونیکی، همان شکل اسکن شده امضای واقعی هر فرد است و در سازمان ها و در سیستم های اتوماسیون اداری از این نوع امضا بهره می گیرند.
امضای دیجیتال در واقع یک فرایند رمزنگاری نامتقارن می باشد که نوعی مکانیزم امنیتی است که به دو کلید خصوصی و عمومی وابسته است، که از این کلیدها برای رمزگذاری پیام در زمان انتقال پیغام و رمزگشایی هنگام دریافت پیام استفاده می نمایند.
امضای دیجیتالی امنیت تصدیق هویت، محرمانه بودن، امانت داری و غیرقابل انکاربودن را تامین می کند. و از اطلاعات محرمانه در مقابل هرگونه تغییر غیرمجاز محافظت می نماید. بنابراین این امضا از دستکاری و خدشه دار کردن اطلاعات جلوگیری می کند. این امضا برای هر شخصی منحصر به فرد می باشد.
این امضا هم به اسناد الکترونیکی و هم به شخص قابلیت تصدیق را ارائه می نماید، به طوری که تصدیق سند توسط امضای دیجیتالی نشان می دهد که امضا یا سند الکترونیکی قابل تغییر نیست. و نیز تصدیق امضاکننده درواقع این امکان را فراهم می کند که شخص امضاکننده قابل شناسایی باشد و نشان می دهد که چه شخصی سند را امضا کرده است.
اما امضای الکترونیکی همان امضای دستی و اسکن شده با اسم شخص که در انتهای نامه قید می گردد، می باشد.
همچنین این امضا تا حدی گسترده می باشد که هرگونه علامتی که تصویر دیجیتال شده یک امضای کاغذی باشد را نیز شامل می شود، مثل آدرسی که در نامه های الکترونیکی قید می گردد و یا اینکه اسمی درج شده در یک سند الکترونیکی را نیز می توان مشمول امضای الکترونیکی دانست.
امضای الکترونیکی تنها یک رمز عبور ارائه می دهد و در صورتی که در سند تغییراتی ایجاد شود، این تغییرات نمایش داده نمی شوند و به گونه ای این امضا، به هیچ عنوان،سازماندهی برای تصدیق اسناد ندارد.
مطلب مفید و به درد بخوری بود ولی می تونست کامل تر هم باشه … به هر حال ممنون